Vandaag een woordje uitleg van Jasmijn Mertens (foto links), medisch coördinator bij de groepspraktijk van Geneeskunde voor het Volk.
Even terug in de tijd… hoe verliep het bij jullie in de aanvangsfase van deze crisis?
Het grote voordeel dat wij hebben is dat we aangestuurd worden door onze nationale koepel, waar er zelfs iets sneller dan door de overheid gereageerd werd. Wij waren dan ook net iets sneller ‘gesloten’, waarmee ik bedoel dat je niet meer zomaar hier binnen kon komen, maar dat er streng geselecteerd werd wie wél en wie niet naar de praktijk moest (mocht) komen. Je moest steeds bellen naar de praktijk en werd dan terug gebeld door de dokter. En ook nu kan je niet zomaar hier binnen springen voor een afspraak. Als er vermoeden van corona is moet je eerst naar de triage en wordt je getest. Dit laatste was in het begin ook niet zo. En wat vooral ‘vervelend’ was de eerste weken waren de vele richtlijnen die je kreeg, van verschillende overheden. Je kon daarbij het bos door de bomen soms niet meer zien!
En hoe verloopt een doktersbezoek op dit moment?
Uiteraard moet je eerst altijd een afspraak maken. Bij elk patiëntencontact draagt de arts steeds een schort, handschoenen en een mondmasker. Ook patiënten moeten dit mondmasker dragen. Voor afspraken rekenen we nu ook een half uur i.p.v. vroeger 15 minuten, ook al omdat na elk bezoek de ruimte telkens ontsmet dient te worden. Maar ook tele- en videoconsultaties blijven nog steeds behouden, en wie weet is dit wel niet iets dat een ‘blijver’ wordt…
Wat met patiënten die jullie al lang niet meer gezien hebben?
We merken ook wel dat heel wat mensen schrik hebben om naar de dokter te gaan, net omdat ze vrezen hier besmet te geraken. Voor sommigen hebben we heel wat overtuigingskracht moeten gebruiken om ze op afspraak te krijgen. Patiënten waarvan we weten dat ze zorg nodig hebben werden ook pro-actief opgebeld, en alle 70-plussers sowieso. Op deze wijze bleef er toch contact en konden we eventuele noden opsporen, daarom niet alleen zuiver medische…
Hebben jullie zelf nog acties ondernomen deze moeilijke dagen en weken?
Zeker wel. Zo hebben we bv. mondmaskers geschonken aan St. Oda en hebben we steeds nauw contact gehouden met de verschillende rusthuizen. Maar wat we vooral ook proberen te doen is een positief gevoel te stimuleren. We moeten ervoor zorgen dat de we straks niet met veel psychische problemen gaan te maken krijgen.
En hoe gaat het met jou persoonlijk, werk en privé?
Ik heb minder schrik dan mijn man… Ik zie zelf wel niet echt patiënten, en zeker nu niet aangezien ik zwanger ben. Maar mijn man, die werkt bij ZF, moest zeker in de beginperiode in slechtere omstandigheden en met bitter weinig maatregelen toch gaan werken, maar ook nu is op zijn werkvloer gelukkig alles wel OK. Zelf kijk ik wel uit naar een verdere versoepeling van de maatregelen zoals die nu begonnen is, want contact met familie en vrienden is toch wel iets dat ik zeer hoog inschat. En, het zal wel een cliché zijn, een terrasje doen…
Nog een laatste boodschap voor onze lezers?
Blijf allemaal veilig, hou zeker de afstand, zodat we niet terug moeten keren naar de toestand van een aantal weken geleden. We moeten niet achteruit, maar vooruit gaan, maar daarvoor moeten we voorzichtig blijven, en positief…