Nomen est omen. Dat is een Latijnse uitdrukking. De Romeinen waren van mening dat iemands naam iets zei over zijn
bestemming. ‘Een naam is een voorteken’ betekent het letterlijk. Ik ga me er niet over uitspreken of
dat inderdaad ook zo is. Vast staat wel dat het soms helemaal niet klopt. Een van mijn vrienden had
ooit een collega die ‘Wijsmans’ heette. Zij blonk zo uit in domme uitspraken dat hij over haar zei:
“Nooit was nomen minder omen.”
Een volkscafé, die naam waardig, heeft op elk moment van de dag en elke dag van de week een gezicht
nodig. Een gezicht is het belangrijkste deel van een persoonlijkheid. En het gezicht in een stamkroeg
moet sympathie en vertrouwen wekken. Het moet er niet alleen vriendelijk uitzien, de persoon die
erachter schuilt moet in staat zijn een luisterend oor te bieden en een opmonterend woord te
spreken. En natuurlijk, intussen moet het werk ook gebeuren.
De Kroon beschikt over een heel team van die gezichten. En de ‘losse medewerkers’ die ik nu even
niet vernoem zullen het me vergeven, de sterren van de cast die nu aan mijn nuchtere geest voorbij
trekken zijn Pauline, Rietje, Lieve, Jef en, niet te vergeten, Nadine.
Ik geef het toe: ik ben die laatste naam gaan opzoeken. Net zoals de meesten van jullie dacht ik dat
het een Franse meisjesnaam was. Welnu, dat is maar heel gedeeltelijk zo. Nadine is de verfranste en
verkorte versie van de Russische voornamen Nadia en Natasja en het betekent ‘hoop’. Ook in het
Arabisch is de naam bekend. Daar betekent hij o.a. ‘gevoelige’.
Was er ooit een nomen meer omen? “What’s in a name?” liet Shakespeare zijn Romeo verzuchten.
Bovendien, Nadine is bijzonder schrander. Weet je hoe lang De Kroon al bestaat? Honderd
tweeëntwintig jaar! En pas nu heeft men ontdekt dat ze ’s winters beter de voordeur gesloten
houden en de klanten langs opzij binnen laten. Achter die zijdeur bevindt zich immers een portaaltje,
een soort temperatuursas, tussen het genderneutrale toilet en het eigenlijke café.
Meer dan een eeuw lang zijn klanten verkleumd dieper in hun jaskraag gedoken telkens als er
iemand binnen kwam. Toen verscheen Nadine en nu heeft iedereen het lekker warm! De klanten
nemen het er graag bij dat Nadine telkens behulpzaam aan hun tafeltje staat als zij in een gesprek
het woord ‘nadien’ gebruiken. En de uitbater betaalt een klein fortuin minder voor de
verwarmingskosten.
Is het ongepast als ik me afvraag waarom een consumptie na nieuwjaar weer duurder geworden is?
Chel DRIESEN