Deze keer spraken we met Gabriele Manfredi, ondertussen 33 en wonende in Stevensvennen. En zoals zijn naam al een beetje doet vermoeden is hij afkomstig van Italië, uit een bijzonder klein dorpje in de buurt van San Remo.
Hallo Gabriele, wanneer ben je naar onze stad komen wonen?
Dat moet nu een goede drie jaar zijn dat we verhuisden van Mol naar Lommel, nadat ik een 11 jaar geleden Italië heb verlaten.
En vanwaar die stap van ‘La belle Italia’ naar hier?
Ik had gestudeerd voor nucleair ingenieur en het laatste jaar kreeg ik de kans om binnen het Erasmus-project een jaartje naar België te komen, specifiek naar Mol, het SCK. En, zoals dit wel bij meerderen gebeurt: daar leer ik dan mijn echtgenote kennen (Steffi), en… ze was té mooi om hier achter te laten, en toen heb ik mijn doctoraat hier gedaan en ben ik ondertussen nu toch al 11 jaar samen met haar!

Je had ook samen met haar kunnen terugkeren naar je geboorteland?
Inderdaad, maar dat is er nooit van gekomen. Ik heb hier eerst 4 jaar onderzoek gedaan in de hoedanigheid van business developper. Mijn job bestaat er vooral in om te zoeken naar een nieuwe en veiligere manier van het bouwen en gebruiken van kerncentrales. Een onderwerp dat ook nu zeer actueel is. Heel specifiek werk ik voor het MYRRHA-project (Multi Purpose Hybrid Research Reactor for Hightech Applications) en ik herinner me nog dat ik bij mijn sollicitatie een heel moeilijk interview moest doen voor een commissie van experts: na mijn uitleg zei ik: “Bet on me”, en… ik had de job.

Maar geen terugkeer naar Italië dus?
Neen, zeker toch niet, alhoewel mijn vrouw het wel overwogen heeft. Maar als ik alles bij elkaar tel, dan heb je hier in België véél meer kansen, en ik heb ondertussen mijn leven hier wel opgebouwd. Het grote verschil tussen ‘ginder’ en ‘hier’ is wél dat het er ginder veel rustiger aan toegaat, je moet je er minder zorgen maken, het is er heel andere manier van leven!

Maar je eerste woonplaats in België was dan wel Mol, hoe ben  je dan hier terecht gekomen?
Eigenlijk vrij toevallig, en in eerste instantie geen bewuste keuze. Maar we waren op zoek naar een woning in de brede regio van mijn job, en zo kwamen we dan in Stevensvennen terecht waar we een woning vonden ‘naar ons goesting’. En hoe langer dat we hier nu wonen, hoe liever ook, want Lommel heeft zoveel troeven… Het zonnepark, de Sahara, waar ik met de hond regelmatig ga wandelen en lopen, en de vele bossen en fietspaden zijn zeker ook een troef, want ik fiets enorm graag en veel, ik heb in mijn jeugd zelfs wedstrijden gereden, dit tot bij de beloften!

En geen zin om naar Mol terug te keren?
Neen, ook dat niet. Alhoewel dit heel in het begin dat we hier woonden wél het geval was, maar nu, neen, nu niet meer. Als ik de knappe renovatie van het centrum bekijk, de winkelstraat, het zwembad, de groene keuzes die hier worden gemaakt, neen, laat me (ons) dan maar hier blijven!

Wat me opvalt is wel hoe goed je het Nederlands onder de knie hebt…
Ja, dat heb ik vrij snel moeite voor gedaan, het eerste jaar heb ik een intensieve cursus gevolgd, maar daarna heb ik de taal opgepikt op de werkvloer. En… zelfs niet echt bij mijn echtgenote, want met haar spreek ik Engels…
Mercikes voor dit fijne gesprek…