We zijn in Pelt verwend met een heel aantal koren,
Jeugdkoor Timbre is wellicht een van de jongste. Zagen we ze een paar jaar terug nog optreden tussen de rekken in Delhaize, dan traden ze dit jaar op voor de jury op het Europees Muziekfestival voor de Jeugd. Nu we vernamen dat ze binnen enkele weken weer een
nieuwe musical brengen in het Dommelhof, wilden we toch wat meer weten over Jeugdkoor Timbre, en dus spraken we af met
Nienke Winters en
Joni Jaeken, de drijvende krachten achter Timbre.
Nienke studeert momenteel psychologie in Leuven, maar zingt zelf ook nog bij De Piccolo's en bij het Leuvens Universitair Koor. Ook Joni heeft een Piccolo's verleden en ze zingt nog altijd bij Showkoor Rise Up, zij werkt in de HR-sector.
Zo'n 6 jaar terug, de beide dames zaten toen nog op 'het College' en waren 16 en 17 jaar, zou er daar een 'muzikale leemte' vallen met de pensionering van Tony Klinkers. En dus dacht Nienke: 'waarom probeer ik niet een schoolkoor samen te stellen'. Daar zat niet echt een concreet doordacht plan achter, maar toen al direct zo'n 40 leerlingen zich aanboden, was het toch even slikken. Gelukkig was ook Joni enthousiast over het nieuwe koor, en samen gingen ze er voor, Nienke als dirigente, Joni als choreografe.
Van die 40 leerlingen had zowat de helft al zangervaring, maar de anderen nog niet. Op zich geen probleem, zingen is niet alleen een kwestie van oefenen, maar vooral een kwestie van zelfvertrouwen en durf. Joni herinnert zich nog levendig dat de jongsten onder de groep zich eerst bedeesd op stelden, terwijl ze nu zonder schroom een solo durven zingen. En dat oefenen, dat ging toen gemakkelijk. Tijdens de middagpauze verzamelden ze in hun eigen Hubertustheater, en ze waren vertrokken. Eerst wat kleine concertjes, in den Delhaize, op de markt, later een kerstconcert voor de Warmste Week, en dan volgde hun eerste musical,
't Is een zwaar bestaan.
Maar dan verlieten Nienke en Joni het College, en wilden ze tijdens een muziekkamp het einde van Timbre aankondigen. Maar dat kamp werd zo leuk, dat ze besloten door te gaan. Hun tweede musical kreeg dan ook de toepasselijke naam '
We blijven voortbestaan'. Enkel hun doordeweekse repetities zouden noodgedwongen plaats moeten maken voor een wekelijke bijeenkomst op zaterdag (ook tijdens de vakantiemaanden!), weliswaar nog altijd in het Hubertustheater. Ondanks die nieuwe werkwijze slaagden ze er toch nog altijd in om jaarlijks een musical te brengen, zo volgden '
Honey honey here we go again' en '
Our best summer'.
En toen trokken ze naar Rome, want na drie muziekkampen in eigen land, lonkte het buitenland. Niet om (alleen maar) plezier te maken, ze deden er ook mee aan de internationale korencompetitie Musica Eterna Roma. Na hun optreden gingen ze wat eten in een restaurant, zo blikken Nienke en Joni er met enige heimwee naar terug. Tevreden over hun optreden, maar zonder al te grote verwachtingen. Tot ze daar een telefoontje kregen met de melding dat ze goud behaalden in de categorie ‘gelijkstemmige jeugdkoren’. Traantjes van geluk waren hun dessert.
Toen viel de beslissing: we nemen deel aan het Europees Muziekfestival voor de Jeugd. Bij een eerste deelname een 'First Prize', onmiddellijk een prachtig resultaat. Maar duizenden Peltenaren waren er ook getuige van hoe ze tijdens de Happening een geweldig mooie versie brachten van 'Wannabe'.
Over enkele weken brengen ze in het Dommelhof Theater hun recentste musical, '
Shaken op de Rydel Rock'. De voorstellingen vinden plaats op zaterdag 14 september (20u) en zondag 15 september (14u30). Tickets kunnen besteld worden via
deze link.