De betekenis van die twee termen vormde een paar dagen geleden een vraag op het TV-programma ‘Blokken’.
‘Verschiebe nicht auf morgen, was du heute kannst besorgen’ was indertijd een van de geliefde leuzes van mijn prof Duits, de door mij erg bewonderde heer Merchiers.
En onze huidige federale eerste minister, die een bolleboos is in het Latijn, zal je graag uitleggen dat dit verschijnsel ‘procrastinatie’ heet: ‘uitstelgedrag’ dus. Vind je ook niet dat het al meteen veel minder ‘lui’ klinkt in het Latijn? Ik wed dat er al heel wat vindingrijke beroepsuitstellers ooit mee weggekomen zijn. “Hoe komt het dat je weer zo laat bent?” “Waar is het opstel dat je eergisteren had moeten afleveren?” “Het spijt me, mijnheer / mevrouw, maar ik lijd aan procrastinatie.” “O, dat wist ik niet. Zou het je lukken om het voor het weekend binnen te brengen dan?” En ik zie daar dan nog een paar medelijdende ogen bij, die de arme student volgen. “Net twintig”, zie ik ze denken, “bijna aan procreatie toe, en die heeft al procrastinatie. Jammer toch.”
Ik heb het eens bij mijn prof Engels geprobeerd. Dat was Arthur Ghysen, broer van radio- en TV-man Jos. Arthur sprak een wonderbaarlijk mooi ‘Queen’s Engelish’, maar veel kennis van het Latijn straalde hij niet uit, hoopte ik. “Well Mr Driesen? I suppose you forgot where you left your deadline last time?” (Awel meneer Driesen, weer vergeten waar je vorige keer je deadline gelegd had?) “Oh no sir, my sincere excuses for being late, but I had to visit my doctor last night. I suffered from an acute procrastination attack.’ (Mijn excuses mijnheer, maar ik ben gisterenavond naar de dokter geweest, ik had een acute aanval van procrastinatie.)
Viel me die reactie even tegen zeg! Nooit voordien had ik iemand zo vernietigend naar me zien kijken. “Laziness is the devil’s pillow” zei hij streng. “Remember that!” En toen voegde hij er in het Nederlands aan toe: “Ik zal het in elk geval niet vergeten bij de examenzitting in juni.”
Bij dat mondeling examen heb ik de hele week vooraf naar medicatie tegen ‘procrastinatie’ gezocht. En ik heb toch nog onderscheiding gehaald. Lieve man, die Tuur Ghysen. “Well, Mr Driesen” zei hij op het einde, “it is as you see: all is well that ends well. Ik zie hem nog zitten. Hij leunde een beetje achterover. Hij hield de toppen van zijn gespreide vingers tegen elkaar en knikte me begripsvol toe.
Chel Driesen