Elke morgen sta ik wel even voor de spiegel. Dat kijken naar mezelf heeft bijna niks met ijdelheid en al helemaal niets met narcisme te maken. Ik controleer gewoon of ik naar behoren geschoren ben. Héél af en toe speur ik het gelaatslandschap ook af om de toe- of afname van dat koortsblaasje op mijn lip in de gaten te houden. Hebben jullie ook zo’n klein tubetje in jullie huisapotheek liggen? Check het toch maar even. Meestal is het net leeg als je het nodig hebt.
Maar terug naar het onderwerp nu. In die spiegel op de badkamer had ik er niets van gemerkt, maar toen ik van de week vluchtig de bewegingen op mijn visarekening doornam, stelde ik vast dat er vijf keer een weliswaar luttel bedrag – telkens slechts € 7.80, maar toch – gedebiteerd was ten gunste van een VIP Beauty Shop in – hou je vast! – Cyprus. En ineens herinnerde ik me dat in de zaak in Lommel waar ik de laatste keer met VISA had willen betalen, het bericht ‘kaart geweigerd’ op het toestelletje was verschenen. Een of andere vergissing, had ik toen gedacht.
Even binnenwippen in het Lommels kantoor van mijn bank dus. En waar is de tijd dat je daar gewoon binnenstapte en na een praatje over het weer en de schoolresultaten van de kinderen van de filiaalhouder je probleem liet oplossen? Er hing een bericht op de deur met de mededeling voor de geachte klanten, dat er voortaan ’s donderdags en ’s vrijdags enkel nog op afspraak gewerkt werd. En het was donderdag! Menselijk contact? Op deze bank dus enkel de eerste drie dagen van de week!
Intussen is mijn probleem opgelost hoor. Dat wil zeggen, ik weet nog steeds niet op welke manier ze in Cyprus aan mijn centen geraakt zijn, maar mijn oude kaart is geblokkeerd en vernietigd en ik heb inmiddels, twee weken later, een nieuwe. Maar waar is dat aangename gesprek, hoe kort ook, met de bankbediende gebleven? Zou het bij andere instellingen beter zijn wat dat betreft?
In mijn brievenbus vind ik een bericht van De Watergroep. Een aanmaning! Huh? Daar had ik toch een domiciliëring voor! En het saldo van mijn rekening is toch al geruime tijd tevredenstellend! Aha, er staat een telefoonnummer bij. Na vier vruchteloze pogingen en het indrukken van talloze nummertjes om bij de juiste persoon terecht te komen, geef ik het op. Nu ben ik hoegenaamd geen bolleboos op het internet, maar ik vind een mailadres. En een contactformulier. Daarop leg ik mijn probleem uit. Eén uur later verschijnt er al een reactie: ze hebben mijn bericht goed ontvangen en danken me daarvoor. Ze melden wel dat de verwerking ervan vier tot vijf weken kan duren.
Langzaam maar zeker wordt het teveel voor Corneel.