Soms kost het een mens moeite om ‘s morgens op te staan. En vandaag was het weer zo ver. Dat komt door gisteravond. De nieuwsberichten waren het laatste wat ik zag op tv, vooraleer vermoeidheid me dwong om tussen de klamme lappen te schuiven. Ik ging dus (proberen te) slapen met op mijn netvlies de beelden van Israëliërs en Palestijnen die elkaar uitmoorden. Straten lagen vol lijken. Baby’s werden niet gespaard. De haviken in Israël vinden dat hun bijbelse geschiedenis hun het recht geeft om dat stukje wereld als het hunne te beschouwen. Dat ze daarvoor eerst de Palestijnse bevolking moesten verjagen en samendrijven, was dus zeker een ‘fait divers’ in hun eeuwenlange door Jahweh geleide bestaan. Maar natuurlijk pleit dat het beestachtige optreden van Hamas geenszins goed.
In het vorige nieuwsitem ging het over de Oekraïense president Zelenski die wanhopig om meer wapensteun van het westen smeekt. Ook bij dit bericht bestond het achtergronddecor uit onoverzichtelijke puinhopen die nog niet zo lang geleden levendige steden waren met vrolijke mensen.
En uitgerekend Poetin meldt nu de wereld dat hij bereid is te bemiddelen in de oorlog Israël-Hamas!
De andere berichten waren al gelardeerd met meldingen over pedofielen en hun slachtoffers en een stuk of wat moorden na echtelijke twisten.
O ja, tussendoor was er ook voetbal. België won van Oostenrijk. Is het begrijpelijk dat ik daar na deze sombere overwegingen niet meer echt vrolijk om kon zijn?
In mijn slaapkamer heb ik nog even door het venster gekeken. Een felle wind deed de takken van de berken onstuimig heen en weer zwiepen. En het regende fors. De eerste regels van het gedicht ‘De laatste brief’ van Bertus Aafjes schoten me te binnen.
De wereld scheen vol lichtere geluiden
en een soldaat sliep op zijn overjas.
Hij droomde lachend dat het vrede was.
En wat verder:
Toen herbegon achter de grijze lijn der horizon,
het bulderen – goedmoedig – der kanonnen.
Er zijn opwekkender gedachten om je te bed te begeven. Zullen we met een paar weerspreuken proberen? Dat zou me wel eens kunnen opfleuren. Hier gaan we:
November heeft maar dertig dagen, maar dubbel wind en regenvlagen.
Voel je je al wat beter? Deze dan:
Als het stormt en regent in november, dan valt Kerstmis in december.
Of:
Zomerke warm, winterke koud!
Chel DRIESEN