De geur van lavendel wint voor mij met vlag en vendel het kampioenschap van de parfums. Wist je trouwens dat lavendel het best gedijt in kalkrijke grond en geen mest verdraagt? Een asceet dus.
Als ik voorbij de lavendellaan vlakbij het gemeentehuis kom dan breek ik steevast een takje af en wrijf de paarse bloem in de palm van mijn hand. Dan draag ik de geur nog een hele tijd met me mee. Soms stop ik zo’n zielig takje in mijn zakdoek. Wanneer ik mijn neus snuit ruik ik dan dat heerlijke parfum, dat ik gratis opsnuif, terwijl anderen er een duur flesje voor moeten kopen van Coco Chanel en Co.
Lavendel maakt mij rustig en leert mij te ontspannen. Meer nog, naar lavendelvelden kijken brengt me zelfs in een meditatieve toestand. Want ooit was ik in de Provence op vakantie en mocht mijn blik zich laven aan de rijen lange lavendelvelden die sierlijk naar beneden glooiden. De geur kon ik van op afstand niet waarnemen, maar het paarse dekbed op het land associeerde ik in mijn geest met de typische lavendelgeur. Mijn hersenen haalden de geur die ik daar ooit uploadde weer naar boven en lieten mij hetheerlijke parfum opsnuiven.