Na een korte periode van afwezigheid is 'ie er weer: om de 14 dagen op woensdag onze columnist Danny Vandenberk. Veel plezier ermee!
Weet je wat het is? Pure zelfopoffering! Voor mijn neus staat een vrij groot uitgevallen stuk kerststronk en ik kwijl als een hond van Pavlov. Ik ben alleen thuis. Niet dat ik honger heb. Eerder goesting, om eens een woord te gebruiken dat Nederlanders zo gezellig vinden aan ons Vlaams. Straks ontdekken de kinderen dit restantje in de diepvries en dan is het geheid gekibbel in plaats van gezelligheid, want er is lang niet meer genoeg voor iedereen. Dit is simpelweg mijn manier om conflicten te vermijden. Dat is het!
Ach, ik kan er maar beter gewoon aan toegeven en niet langer de schijnheilige, de ijsheilige uithangen. Mijn goede voornemen voor 2022, op dieet gaan, houdt zelfs geen drie dagen stand en dat is, volgens een vrij recent onderzoek, ongeveer negen dagen minder dan het gemiddelde, dat dus over het algemeen allesbehalve langjarig is.
Diëten is gewoon minder calorieën opslaan dan verbruiken, denk ik bij mezelf, terwijl ik met veel smaak van het in chocolade gedrenkte en met allerlei eetbare kerstfiguurtjes bestrooide roomijs lepel. Wie iets te veel eet, moet bijgevolg gewoon wat meer bewegen, sporten of werken, dan blijft de schade in zekere mate beperkt.
Kerststronk. Als taalliefhebber vind ik het een fascinerend woord, omdat het zes opeenvolgende medeklinkers telt. Terwijl ik mijn schoteltje uiterst zorgvuldig schoonlik, probeer ik andere woorden met meerdere opeenvolgende medeklinkers te verzinnen. Na enig nadenken komt mijn brein op de proppen met “herfstsfeer”. Verdienstelijk, maar qua resultaat niet beter dan kerststronk. Als ik trouwens moet kiezen tussen de twee, kies ik zonder aarzelen voor dat laatste, zonder treuzelen voor peuzelen.
Angstschreeuw! Ja! Maar liefst acht medeklinkers gestapeld! Als ik morgen op de weegschaal ga staan, slaak ik die hoogstwaarschijnlijk geheel spontaan. Ik moet gewoon minder aan eten denken en wat gaan fietsen of joggen in plaats van dit medeklinkerstapelen.
Uit nieuwsgierigheid besluit ik toch maar eerst mijn trouwe vriend Mister Google te raadplegen. Fanatieke medeklinkerstapelaars vinden hun heil in Oekraïne, zegt hij. Daar lepelt men immers de bietensoep “borsjtsj”. Een woord dat me spontaan een droge lap en dorst oplevert. Gezondigd heb ik toch al, dus kan een flesje Westmalle Tripel nog weinig kwaad. Hmm, lekker! Borsjtsj wordt gemaakt van rode bieten. Daar ben ik toevallig fan van! Lekker gezond ook én goed voor mijn dieet. Dat ga ik toch eens proeven. Wie weet word ik wel een echte borsjtsjschranser. Tien na elkaar! Mijn beste jaarprestatie tot nu toe. Schol!
Danny VANDENBERK