Het zandpad dat ik volg, loopt steeds meer op de Molse Nete toe. Als ik rechtdoor zou lopen, kom ik bij het kanaal van Beverlo uit. Ik ga linksaf en steek de waterloop over. Het is rustig hier. Achter mij komt nog een mevrouw het bos uit. Zij laat haar hond uit. We lopen naar een weg toe die de Nieuwe Vosvijvers heet. Aan beide kanten van de toegangsweg is er een paardenverhuurbedrijf. Je kan tochten ondernemen als ruiter. Een aantal paarden komt nieuwsgierig dichterbij als wij passeren. Een heel hoog beest steekt zijn snuit over het houten hek en wil kennelijk aangehaald worden. De vrouw met haar hond en ik lopen op het paard toe en geven hem een aai over de snuit. De merrie schudt haar hoofd en kijkt ons na.

Ik loop verder en ga weer links af in de richting van de Gelderhorsten. Het is een uitgestrekt gebied met veel landbouwgrond. Er staan hier niet zo veel huizen. Er is een straat met de naam Buskruitstraat en een die Turfkuilenstraat heet. Het zijn namen die verwijzen naar situaties of activiteiten uit vroeger dagen. Hoezo en waarom precies, weet ik niet. Ik ga het niet uitzoeken.

‘Kampioenen hebben alles te danken aan de mindere liefhebbers. Zonder verliezers zijn er geen winnaars. Als we allemaal even slim zijn, zijn we allemaal even dom. Onwetendheid en koppige vooringenomenheid houden helaas velen van mooie successen af.’ Ik weet het; ik trek dit gezegde uit zijn context. Het gaat over duiven, de -sport en de -melkerij. Het is een uitspraak van een kennelijk zeer bekende en succesvolle duivenmelker uit Lommel, Edomond Tournier. Zijn vader Jacques was zelfs wereldberoemd, zo staat er in dat verhaal bij, dat te vinden is op een duivensportwebsite: http://www.duivenvlucht.nl/. Het is bekend dat vooral Chinezen gek zijn op Vlaams gekweekte duiven. Ze hebben er grof geld voor over. Er is nog een Lommelse naam die prompt naar voren komt als je zoekt op duivenmelker: ‘Deze superman is al jaren een van de beste spelers uit het sterke duiven centrum Lommel. In België is hij al jarenlang een bekendheid die niet alleen met zijn sensationele uitslagen nationale roem verwierf maar ook met de referenties met zijn duiven.’ En dan hebben ze het over Jozef Hendrikx. Wellicht doe ik nu nog wat andere groten uit de duivensport te kort, maar ik heb slechts beperkt ruimte.

Ik kom hierop omdat ik op de hoek van de Buskruitstraat en de Nieuwe Vosvijvers een bijzondere reminiscentie tegen kom, een reliek van deze ooit vurig beoefende volksbezigheid, de duivensport. Het is een ouderwets twee verdiepingen hoog houten duivenkot dat verwaarloosd en onwel ietwat ongemakkelijk voorovergebogen langs een maïsveld staat, omgeven door wat rommelig struikgewas en bij een dode spar. Het geheel heeft een intens trieste uitstraling van een waarschijnlijk glorieus verleden. Hier hebben hele squadrons duiven gekoerd, maar nu wordt er al jarenlang niet meer geklokt om de aankomst van een duivenvlucht vast te leggen.

Lommel heeft twee duivenverenigingen lees ik op de site van de gemeente. Dat zijn ‘de Reisduif’ en ‘Duivensport Recht naast Plicht’. Die laatste naam doet vermoeden dat het een afgescheurde dochter is van een andere club. Na een ruzie zal iemand op hoge toon geroepen hebben: ‘naast plichten hebben we als leden van de duivenclub ook rechten. Laten we onze vereniging voor eens en altijd maar zo noemen!’ Zeker weten doe ik het niet, maar ik bedenk dat je anders je club toch zó geen naam geeft. De duivensport heeft soms veel gevoelens los gemaakt.
Ik moet er wel over vertellen omdat het ooit en nog steeds deel uitmaakt van een ferme bedrijvigheid, die wijd en zijd grote faam in duivenkringen heeft verworven. Tot in China aan toe! Daar kun je wel emotioneel en tegelijkertijd zakelijk van worden. Ik vraag me af of er ooit iemand een koninklijke onderscheiding voor heeft gekregen.

Ik moet verder. Op de hoek bij de ingang van de Gelderhorsten stuit ik weer eens op een Mariakapel. ‘Van 15 januari tot 2 maart 1933 verscheen de Maagd Maria acht keer aan een meisje van 11 jaar oud, Mariette Beco. De Boodschap die zij er bracht is actueel! Ziekte, lijden en zorgen zijn van alle tijden!’ Dat staat op een Nederlandstalig website over Banneux. Een actuele boodschap die van alle tijden is; zoiets gaat nooit teloor dan. We hebben het over een wonderbaarlijke boodschap uit dat bescheiden dorpje – deze plekken van verschijningen zijn altijd oorden van grote bescheidenheid – Banneux in de provincie Luik. En daar is deze kapel aan gewijd: la Vierge des Pauvres, zoals ze daar genoemd is. Mensen hebben er bloemen en kaarsen bij gezet. Het kastje waarin de kaarsen staan, is wat gammel en de verf bladdert, maar de wat schamele inhoud is vers en actueel. Er staan berichten van dankbaarheid voor genezing bij. De website over Banneux maakt gewag van honderdduizenden pelgrims per jaar. Da’s ook goed voor de commerce natuurlijk. Die jongejuffrouw Beco heeft heel wat teweeggebracht.

Ik draai me om en loop de Gelderhorsten in. Het is winderig en fris. Af en toe is er wat miezerregen. Het is een enorm contrast met enkele weken geleden toen het droog en heet was.

© Willem Van Lit - 141020