Als Sven in De Kroon binnenstapt, wordt het even donker. Het grote lijf van Sven – Svenneke noemen zijn vrienden hem wel eens – vult immers het hele deurgat. En ik heb al eens iemand die er al een tijdje binnen zat, geschrokken horen roepen: “Nen béér!”
Een vergissing is gauw gemaakt. Zo heeft een vriend eens ooit een lelijke val met zijn fiets gemaakt toen hij – het was na middernacht – na een lange en geestrijke vergadering zijn oprit op wou draaien. Iemand was volgens hem tegen zijn achterwiel gereden. Maar het kon ook een of ander beest geweest zijn.
En vooraanstaand lid van onze regering heeft ook iets met dieren. Onlangs sprak hij de gevleugelde woorden: “Het maakt niet uit of een kat blauw of groen is, als ze maar muizen vangt.” Zelf heb ik ooit een kater in huis gehad, een zwarte, die ervan overtuigd was een poema te zijn. Pol, heette hij. Soms viel hij zelfs de sofa aan. De sporen van zijn klauwen zijn nog zichtbaar op het leder. En de grote Simon Carmiggelt is, na een nachtje stappen, ooit wakker geworden met een kater als een Siberische tijger.
En dan is er die andere kennis die al verscheidene keren door een enorme roofvogel aangevallen is, terwijl hij vreedzaam door de velden fietste. Gelukkig draagt de arme man altijd een pet.
Hoor ik daar dat je me uitlacht? En in Berlijn dan, waar een paar weken geleden de inwoners in paniek geraakten na het zien van een leeuwin? Er zijn zelfs foto’s van gemaakt! De halve Berlijnse politiemacht werd er met zwaar materieel op af gestuurd. Het heeft dagen geduurd voor de geruststellende mededeling de wereld in gestuurd kon worden dat het om een wild zwijn ging. Ook gevaarlijk, maar toch beter hanteerbaar dan een leeuwin zeg!
Gisteravond wilden we nog eens een hapje gaan eten. Nu beschikt Lommel over een scala van uitstekende restaurants, maar we waren al over de grens en wie schetst mijn verbazing toen ik naast de weg een bord opmerkte dat duidelijk maakte dat hier een restaurant was. ‘Het Wilde Zwijn’ heet het. Honger en nieuwsgierigheid dreven ons gezelschap binnen! Nu is de Nederlandse keuken niet echt bekend om zijn verfijnde haute cuisine, maar hier kondigde de menukaart ‘recht-voor-de-rape’ gezonde boerenkost aan. Bloedworst? Een pan spek met zwart brood? Varkensgebraad met spruitjes? Geen enkel probleem. No nonsense! Lekker voedsel. Nette bediening en vriendelijk personeel. Toen het aperitief gebracht werd en we vernamen dat dit ‘Zwijnenpis’ heette, hielden we wel even ons hart vast, maar het bleek een heel lekkere kruidenjenever te zijn.
Bovendien kon de inrichting zeker op onze waardering rekenen: de kruiden op het terras in een antieke waterpomp, het toilet dat ‘plee’ heet. En daar hoor je hoe de smid met de voorhamer in de weer is in zijn atelier terwijl een kat miauwt, een haan kraait en een oehoe roepend over je heen lijkt te scheren.
Op de terugrit zaten er vier voldane mensen in de auto.
Chel DRIESEN