Zeggen dat Ierland een prachtig land is, is een heel grote open deur intrappen. En dat Ieren een vriendelijk en uiterst gastvrij volk zijn, is ook niets nieuws.
Tot voor kort was de katholieke kerk er oppermachtig. Wist je dat het kerkelijk huwelijk ook meteen het wettelijk huwelijk was? En vermits de kerk het huwelijk als onverbrekelijk beschouwt, bestond er bijgevolg ook geen echtscheiding. Pas sinds 27 februari 1997 kunnen gehuwden er wettelijk scheiden!
Die kerk was er dan ook nog een van de oerconservatieve soort. Een paar jaar geleden vond ik op een tafeltje achter in de kerk van het stadje Castletownbere een blaadje waarin bisschoppen antwoordden op vragen die goedmenende gelovigen bezighielden. Een moeder beschreef hoe een vijftal jaren voordien het huwelijk van haar zoon op de klippen gelopen was. Zijn vrouw had hem in de steek gelaten en was met een andere man naar Nieuw-Zeeland getrokken. En nu, vijf jaar later, ging hij opnieuw trouwen. Zijn ouders had hij uitgenodigd op de burgerlijke plechtigheid en het daarop volgend bescheiden feestje. Maar dat bracht zijn moeder in grote gewetensnood. Mochten zij en haar man, als goede katholieken, daar wel naartoe?
Het antwoord van de bisschop begon als volgt: “I’m sorry, but NO, you can’t!”. Ik heb krantje bijeen gefrommeld en het buiten in een vuilnisbak gekeild. Wat een hardvochtigheid! En dat waren dan de woorden van de leider van parochieherders van wie er een hele hoop niet met hun tengels van de Ierse kinderen konden blijven.
De vorige week was ik een paar dagen in Shrewsbury, een gezellig middeleeuws stadje in het Engelse Shropshire. Het is de geboortestad van Charles Darwin, de grondlegger van de evolutieleer. Er is in Shrewsbury veel wat naar die geniale wetenschapper verwijst: straten, gebouwen, een standbeeld, een museum.
Bij mijn thuiskomst vond ik tussen de poststukken die mijn buren netjes weggelegd hadden een brochuurtje dat sterk leek op dat krantje in de kerk van Castletownbere. Van de Getuigen van Jehova bleek het te komen. En er werd behoorlijk in van leer getrokken tegen seks voor het huwelijk. Je kon zo tussen de regels lezen dat de straffen voor die onbeschrijfelijk zware zonde elke verbeelding tartten. Maar had ik niet pas ergens uit de media vernomen dat ook een heleboel ouderlingen van die religieuze sekte het leven van kinderen naar de verdommenis geholpen hadden? Die konden kun klauwen (ja, ik vind dat dat woord hier wel past!) al evenmin thuishouden. En de organisatie had zich alle moeite van de wereld getroost om de potjes gedekt te houden.
En op de laatste bladzijde: hun bewijs dat Charles Darwin een larie en apekool verkopende beunhaas was. Aan de hand van een gevonden fossiel (foto erbij) werd ‘aangetoond’ dat zijn hele evolutieleer ‘zever in pakskes’ was. Niks ‘survival of the fittest’ maar de schepping verklaart het bestaan van alles wat we kennen!
Tja! In Engeland bestaat er ook nog een vereniging van kwieten die “The Flat Earth Society” heet. Die blijven er rotsvast van overtuigd dat de aarde plat is.
Chel DRIESEN